عقب نشینی لثه چیست و چگونه درمان می شود؟

عقب نشینی لثه هنگامی است که لبه بافت لثه اطراف دندان ها فرسوده یا جمع می شود ، دندان یا ریشه دندان در معرض قرار می گیرد و تجمع باکتری ها را تسهیل می کند. در صورت عدم درمان ، بافت حمایت کننده و ساختارهای استخوانی دندان ها آسیب جدی می بینند و منجر به از دست دادن دندان می شوند.

عقب نشینی لثه یک مشکل شایع دندان است. اکثر مردم متوجه نیستند که دچار عقب نشینی لثه هستند زیرا این روند به آرامی پیشرفت می کند. اولین علامت عقب نشینی لثه معمولاً حساسیت دندان است ، یا وقتی متوجه می شوید دندان بیش از حد معمول ظاهر می شود. به طور معمول ، یک شکاف ممکن است در نزدیکی خط لثه احساس شود.

عقب نشینی لثه چیزی نیست که بخواهید از آن چشم پوشی کنید. اگر فکر می کنید لثه های شما در حال عقب رفتن است ، قطعاً باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید. روش های درمانی وجود دارد که می تواند لثه را ترمیم کرده و از آسیب بیشتر جلوگیری کند.

چرا لثه ها عقب نشینی می کنند؟

عوامل مختلفی وجود دارد که می تواند باعث عقب رفتن لثه شود:

بیماری های پریودنتال. اینها عفونت های باکتریایی لثه هستند که باعث از بین رفتن بافت لثه و استخوان نگهدارنده دندان های شما می شوند. بیماری لثه علت اصلی عقب نشینی لثه است.

ژن های شما برخی از افراد ممکن است مستعد ابتلا به بیماری های لثه باشند. در واقع ، مطالعات نشان می دهد که 30٪ از افراد ممکن است مستعد ابتلا به بیماری های لثه باشند ، مهم نیست که آنها از دندان های خود به خوبی مراقبت می کنند.

مسواک زدن تهاجمی دندان ها. اگر دندان های خود را خیلی سفت یا نادرست مسواک بزنید ، می تواند باعث فرسایش مینای دندان و عقب رفتن لثه شود.

مراقبت از دندان کافی نیست. مسواک زدن ناخنک ، استفاده از نخ دندان و شستشو با دهان شویه ضد باکتری باعث می شود پلاک تارتار نباشد. تارتار یک ماده سخت است که روی و بین دندان های شما تشکیل می شود و تنها با یک تمیز کردن دندان حرفه ای می توان آن را از بین برد. می تواند باعث عقب نشینی لثه شود.

تغییرات هورمونی نوسانات سطح هورمون های زنانه در طول زندگی یک زن ، مانند بلوغ ، بارداری و یائسگی ، می تواند لثه ها را حساس تر کرده و در برابر عقب نشینی لثه آسیب پذیرتر کند.

محصولات دخانیات. مصرف کنندگان دخانیات به احتمال زیاد پلاک های چسبنده ای بر روی دندان های خود دارند که به سختی قابل برداشت است و می تواند باعث فرسایش لثه شود.

دندان های خود را ساییده و خرد کنید. جمع شدن یا ساییدن دندان ها می تواند نیروی زیادی به دندان وارد کند و باعث عقب رفتن لثه شود.

دندان های کج یا نیش نامرتب. هنگامی که دندان ها به طور مساوی جمع نمی شوند ، می توان نیروی زیادی به لثه و استخوان وارد کرد و باعث عقب رفتن لثه می شود.

سوراخ شدن بدن روی لب یا زبان. جواهرات می توانند به لثه آسیب برسانند و آنها را تا جایی که بافت لثه فرسایش کند تحریک کنند.

عقب نشینی لثه چگونه درمان می شود؟

عقب نشینی خفیف لثه توسط دندانپزشک شما با تمیزکاری کامل ناحیه آسیب دیده قابل درمان است. در طی تمیز کردن عمیق  که جرم گیری دندان و صاف کردن ریشه نیز نامیده می شود ، پلاک و تارتار رسوب داده شده بر روی دندان ها و سطح ریشه زیر خط لثه با دقت برداشته می شود و منطقه ریشه در معرض صاف قرار می گیرد تا از وقوع باکتری جلوگیری شود. همچنین ممکن است برای از بین بردن باکتری های مضر باقی مانده ، آنتی بیوتیک تجویز شود.

اگر به دلیل از بین رفتن بیش از حد استخوان و جیب های بسیار عمیق ، عقب نشینی لثه شما با تمیز کردن عمیق قابل درمان نباشد ، ممکن است برای ترمیم آسیب های ناشی از فرسایش لثه ، جراحی لثه لازم باشد.

از چه نوع جراحی در درمان عقب نشینی لثه استفاده می شود؟

از روشهای جراحی زیر برای درمان عقب نشینی لثه استفاده می شود:

جرم گیری فلپ باز و برنامه ریزی ریشه: در طی این روش ، دندانپزشک یا پریودنتیست (پزشک لثه) بافت لثه آسیب دیده را به عقب جمع می کند ، باکتری های مضر را از جیب های شما خارج می کند و سپس بافت لثه را محکم در جای خود بر روی ریشه دندان ثابت می کند.

بازسازی: اگر استخوان پشتیبان دندان های شما در نتیجه عقب نشینی لثه آسیب دیده باشد ، ممکن است روشی برای بازسازی استخوان و بافت از دست رفته توصیه شود. همانند کاهش عمق جیب ، دندانپزشک بافت لثه را جمع کرده و باکتری ها را از بین می برد. در مرحله بعدی ، یک ماده احیا کننده مانند غشا ، بافت پیوندی یا پروتئین محرک بافت استفاده می شود تا بدن شما را ترمیم کند تا استخوان و بافت آن ناحیه را به طور طبیعی بازسازی کند.

پس از قرار دادن ماده احیا کننده ، بافت لثه بر روی ریشه دندان یا دندان ها ثابت می شود.

پیوند بافت نرم: انواع مختلفی از روش های پیوند بافت لثه وجود دارد ، اما بیشترین استفاده از آن پیوند بافت همبند است. در این روش ، یک فلپ پوستی بر روی سقف دهان (کام) شما بریده می شود و بافتی از زیر فلپ برداشته می شود ، که به آن بافت پیوندی زیر اپیتلیال گفته می شود و سپس به بافت لثه اطراف ریشه در معرض بخیه خورده می شود.  بعد از اینکه بافت مش - گرافت - از زیر فلپ برداشته شد ، فلپ دوباره دوخته می شود. در طی نوع پیوند دیگری به نام پیوند لثه آزاد ، بافت مستقیماً از سقف دهان گرفته می شود ، نه در زیر پوست. گاهی اوقات ، اگر بافت لثه کافی در اطراف دندانهای آسیب دیده داشته باشید ، دندانپزشک ممکن است لثه را از کنار دندان کاشته و نمی تواند بافت را از کام خارج کند. به این عمل پیوند پدیکل می گویند.

دندانپزشک می تواند بهترین نوع روش را بر اساس نیازهای فردی شما تعیین کند.

چگونه می توانم از عقب نشینی لثه جلوگیری کنم؟

بهترین راه برای جلوگیری از عقب نشینی لثه ، مراقبت خوب از دهان است. دندان های خود را روزانه مسواک بزنید و نخ دندان بکشید و حداقل دو بار در سال یا طبق توصیه های خود به دندانپزشک یا پریودنتیست مراجعه کنید. اگر دچار عقب نشینی لثه هستید ، ممکن است دندانپزشک مایل باشد بیشتر اوقات به شما مراجعه کند. همیشه از مسواک با موی نرم استفاده کنید و از دندانپزشک بخواهید که روش صحیح مسواک زدن را به شما نشان دهد. اگر بخیه نامناسب یا ساییده شدن دندان دلیل فرسودگی لثه شما است ، در مورد چگونگی اصلاح مشکل با دندانپزشک صحبت کنید. راه های دیگر جلوگیری از عقب نشینی لثه عبارتند از:

اگر سیگار می کشید ، سیگار را ترک کنید.

رژیم متعادل و سالمی داشته باشید.

مراقب هرگونه تغییر در دهان خود باشید.

اگر به خوبی از دندان های خود مراقبت کنید ، می توانید برای همیشه لبخند سالمی داشته باشید.