تغییر شکل فک و صورت می تواند بر سلامت روانشناختی بیماران تأثیر بگذارد و همچنین از نظر جسمی بر آنها تأثیر بگذارد و مشکلات روانی ، خانوادگی و اجتماعی ایجاد کند. این بدشکلی ها ممکن است به دلیل اختلالات رشدی مادرزادی باشند یا بعداً به علت آسیب هایی مانند بیماری های نکروزان ، جراحی درمان سرطان یا ضربه ایجاد شوند. پروتزهای فک و صورت می تواند در مواردی که نقصی بیش از حد بزرگ برای بسته شدن با بافت خود بیمار وجود داشته باشد ، در صورت وجود نقص پس از رادیوتراپی ، پس از درمان های جراحی ، ضربه و در مواردی که سیستماتیک بیمار باشد ، می تواند راه حلی برای بیماران باشد. شرایط اجازه نمی دهد

پروتزهای فک و صورت در دندانپزشکی اولین بار توسط آکرمن در سال 1953 به عنوان پروتزهایی توصیف شد که پس از آسیب یا جراحی ، قسمت هایی از صورت را ترمیم و جایگزین مصنوعی می کنند. این پروتزها در درجه اول با استفاده از رزین اکریلیک و / یا سیلیکون با توجه به ساختار صورت بیمار تولید می شوند. پروتزها ایمپلنت ها توسط تعدادی از ساختارها مانند پوست ، حفره های بدن و دندانها نگهداری و پشتیبانی می شوند.

انواع چانه و پروتز صورت:

پروتزهای صورت (اپیت)

پروتزهای مفصلی (پروتزهایی که در نقایص فک بالا استفاده می شود)

-شکننده های شکاف لب کام

-پروتزهای نقص قابل تحمل

آتل های تصادفی

سوابق شب

-پلیت های جراحی

پروتزهای فک و صورت تأثیر بسزایی در کیفیت زندگی و اعتماد به نفس بیمار دارند ، زیرا می توانند بلافاصله نقایصی را که پس از اقدامات جراحی رخ می دهد اصلاح کنند. پروتزها با ادغام مجدد در محیط های اجتماعی و خانوادگی به افراد کمک می کنند احساس شادی و امنیت بیشتری داشته باشند. با این حال ، برای موفقیت آمیز بودن درمان ، لازم است متخصصان مختلف بهداشت مانند پزشکان ، پرستاران ، روانشناسان ، فیزیوتراپیست ها ، گفتاردرمانگران و دندانپزشکان را در توانبخشی پروتز ادغام کنیم.

اگرچه هدف از پروتزهای چانه و صورت به عنوان ارائه زیبایی شناخته می شود ، اما افزایش کیفیت زندگی بیمار با انجام عملکردهایی مانند جویدن ، بلع و تنفس نیز است. درمان پروتز دارای امکاناتی از جمله ارائه زیبایی خوب ، ارزان بودن ، اجازه تمیز کردن ناحیه تحت عمل جراحی ، کمک به انجام عملکردهای از دست رفته و فرصت ارزیابی دوره ای است. موفقیت در درمان چانه و پروتز صورت به شرایط مختلف بستگی دارد. این عوامل شامل نوع و اندازه آسیب ، مهارت پزشک ، خصوصیات ماده استفاده شده در ساخت پروتز و احتباس پروتز است.

اهداف پروتزهای چانه و صورت:

- بازگرداندن زیبایی شناسی از دست رفته

- به دست آوردن عملکرد (جویدن ، بلعیدن ، صحبت کردن و غیره)

- محافظت از بافت های در معرض ،

-حذف آسیب روانی

از گذشته تاکنون مواد ، تکنیک ها و رویکردهای بالینی مختلفی برای پروتزهای فک و صورت و صورت استفاده شده است. موادی که در تولید پروتزهای صورت استفاده می شود باید به طور کلی با بافت ، بادوام ، سبک ، انعطاف پذیر و شفاف سازگار باشد. امروزه از الاستومرهای سیلیکونی به طور کلی در تولید پروتزهای چانه و صورت استفاده می شود. از مزایای الاستومرهای سیلیکونی می توان به شکل گیری آسان ، سازگاری مناسب بافت و پایداری ابعادی مناسب اشاره کرد.

خواص مطلوب مواد مورد استفاده در پروتزهای چانه و صورت:

- باید با بافت سازگار باشد ،

- ضبط صدای واقعی بافت ،

- باید به اندازه کافی انعطاف پذیر باشد تا از بافت نرم تقلید کند ،

- باید به اندازه کافی بادوام باشد تا در برابر عوامل خارجی مانند سرما ، گرما و نور خورشید مقاومت کند ،

- حداقل نفوذ پذیری گرما باید داشته باشد ،

- باید سبک باشد ،

- می توان آن را پردازش کرد ،

-اجازه آن آسان است ،

-این باید ثبات رنگ داشته باشد ،

- باید به راحتی تمیز شود ،

- نباید سمی باشد ،

- باید یکپارچگی لبه وجود داشته باشد ،

-باید بدون بو باشد

باید نیمه شفاف باشد.